Ο θεός και η θεά που αναφέρονται στον τίτλο αυτού του αξιωματούχου είναι ο Πλούτωνας και η Περσεφόνη, παραμένει όμως ασαφές ποιος ήταν ο Ευβουλεύς. Σύμφωνα με μία θεωρία πρόκειται για τον Χθόνιο Δία. Άλλη άποψη υποστηρίζει πως οι τρεις θεότητες είναι πελασγικής προέλευσης και συνεπώς ανώνυμες, όπως συνηθιζόταν σε αυτή την αρχαία θρησκευτική παράδοση. Βασική πηγή πληροφοριών για τον ιερέα είναι το περίφημο ανάγλυφο του Λακρατείδη, ο οποίος φαίνεται πως υπηρέτησε σε αυτή τη θέση. Ο Λακρατείδης αφιέρωσε το ανάγλυφο εκ μέρους του εαυτού του, των γιων του Σωστράτου και Διονυσίου και της συζύγου του Διονυσίας. Ο Λακρατείδης αναγνωρίζεται από επιγραφή, όπου δηλώνεται το όνομά του και ο τίτλος του («ιερεύς θεού και θεάς και Ευβουλέως») και έχει μακριά κόμμωση, ενώ ένα στροφίο συγκρατεί τα μαλλιά του. Ένας δεύτερος «ιερεύς θεού και θεάς» είναι ο Ειρηναίος Ειρηναίου από την Παιανία. Η απουσία του Ευβουλέως από τον τίτλο υποδηλώνει πως ο ιερέας δεν υπηρετούσε πάντοτε και τις τρεις θεότητες. Το αξίωμα ανήκε στο γένος των Ευμολπιδών αλλά δεν ήταν ιερώνυμο, ενδεικτικό της χαμηλής σημασίας του στο πλαίσιο της ελευσινιακής λατρείας.

Ανάγλυφον υπ'αρ. EL. 107. Αφιερωμένο από τον ιερέα Λακρατείδη (1ος αι. π.Χ.), Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης, φωτογραφία, Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία © Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Βιβλιογραφία

Γούδης, Δημήτριος. Τα Μυστήρια της Ελευσίνος, Αθήνα: Τυπογραφείο Π. Δ. Κυριακού, 1935.

Μυλωνάς, Γεώργιος. Ελευσίς και Ελευσίνια Μυστήρια, Αθήνα: Κυκεών tales, 2009.

Clinton, Kevin. The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries, Philadelphia: The American Philosophical Society, 1974.