Οι Επιμελητές των Μυστηρίων ήταν τέσσερις και εκλέγονταν από τον Δήμο της Αθήνας. Δύο από αυτούς προέρχονταν από τους πολίτες της Αθήνας και δύο από τις ιερατικές οικογένειες της Ελευσίνας (ένας Ευμολπίδης και ένας Κήρυκας). Η θητεία ήταν ετήσια και κύριο καθήκον ήταν η ενασχόληση με τις θυσίες που τελούνταν κατά τα Μικρά και τα Μεγάλα Μυστήρια για την ευημερία του λαού της Αθήνας και των συμμάχων της πόλης. Η πιο σημαντική θυσία ήταν αυτή που γινόταν προτού τα ιερά της Δήμητρας αναχωρήσουν από την Ελευσίνα για την Αθήνα. Οι Επιμελητές ήταν επίσης υπεύθυνοι για τη συντήρηση της Ιεράς Οδού και της άμαξας που θα μετέφερε το άγαλμα του Ιάκχου από την πόλη στο ιερό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Το κράτος κάλυπτε τα έξοδα των Επιμελητών, υπήρχαν όμως και πολίτες που αφιέρωναν μεγάλα ποσά από την προσωπική τους περιουσία στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, προκειμένου να προσδώσουν ξεχωριστό μεγαλείο στην τελετουργία και να διακριθούν προσωπικά για την ευσέβεια και τη συμβολή τους στα κοινά. Η λήξη της θητείας τους συνοδευόταν από δημόσια λογοδοσία. Αν η διαχείριση αποδεικνυόταν χρηστή, τότε μπορούσαν να προσμένουν σε δημόσιο έπαινο. Αν εμφανίζονταν ατασθαλίες ή παραλείψεις, όμως, μπορούσαν να είναι βέβαιοι για την τιμωρία τους.

«Ιεραί άμαξαι» (κάτοψη), Ιωάννης Τραυλός, σχέδιο, Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία © Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

«Ιεραί άμαξαι» (κάτοψη), Ιωάννης Τραυλός, σχέδιο, Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία © Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία

Βιβλιογραφία

Αλεξοπούλου-Μπαγιά, Πόλλυ. Ιστορία της Ελευσίνας: Από την Προϊστορική μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο, Ελευσίνα: Δήμος Ελευσίνας, 2005.

Wright, Dudley. The Eleusinian Mysteries and Rites, London: Theosophical Publishing House, 1919.