Η Κυάνη ή Κυανή ήταν μια ναϊάδα, μια νύμφη που προστατεύει πηγές και γλυκά ύδατα. Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, η Κυάνη κατοικούσε στα λιβάδια της Έννας, στην καρδιά της Σικελίας. Η άτυχη ναϊάδα ήταν παρούσα όταν εμφανίστηκε ο Άδης και προσπάθησε να σώσει την Περσεφόνη. Στάθηκε μέσα στο νερό που κάλυπτε τους ολόλευκους μηρούς της και υπενθύμισε στον Άδη πως είναι προτιμότερο να πάρει την άδεια της Δήμητρας παρά να απαγάγει την κόρη της με τόσο βίαιο τρόπο. Στη συνέχεια άπλωσε τα χέρια της σε μια προσπάθεια να προφυλάξει την Κόρη. Τι θα μπορούσε όμως να κάνει μόνης της μια ναϊάδα μπροστά στον παντοδύναμο άρχοντα του Κάτω Κόσμου; Η Κυάνη απέτυχε παταγωδώς και ο Άδης χάθηκε με την Περσεφόνη στα έγκατα της γης. Η νύμφη ένιωσε τρομερή θλίψη και αναλύθηκε σε δάκρυα. Τόσα πολλά, μάλιστα, που άρχισε να διαλύεται: τα νύχια της μαλάκωσαν, τα μαλλιά, τα δάχτυλα και τα πόδια της έλιωσαν στο νερό, το στήθος και η πλάτη και οι ώμοι της διαλύθηκαν και χάθηκαν ως ρυάκια. Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο «δεν έμεινε τίποτα που να μπορεί να κρατήσει ένα χέρι». Ο Διόδωρος Σικελιώτης ισχυρίστηκε ότι η Κυάνη ήταν απλά το όνομα μιας κρήνης που ανάβλυσε στο σημείο όπου άνοιξε η γη για να δεχθεί τον Άδη και την Περσεφόνη. Όταν ο Ηρακλής πέρασε, στο δρόμο της επιστροφής με τα βόδια του Γηρυόνη (δέκατος άθλος), έδωσε εντολή στους ντόπιους να θυσιάσουν ταύρους βυθίζοντας τα θηρία στην κρήνη. Ευτυχώς για τους λιγότερο εύπορους, οι ιδιώτες μπορούσαν να προσφέρουν μικρότερα και φθηνότερα θύματα ως θυσία.