Η Αθηνά Παλλάδα ήταν η θεά της σοφίας, του πολέμου και των τεχνών. Στον Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα συνόδευε την Περσεφόνη καθώς έπαιζε σε ένα πανέμορφο λιβάδι με τους Ωκεανίδες και τη θεά Άρτεμη. Ο ποιητής αποκαλεί την Αθηνά «εγερσιμάχα». Μάζευε λουλούδια (κρόκους, ίριδες, υάκινθους, τριαντάφυλλα και κρίνους) όταν ο Άδης εμφανίστηκε με το άρμα του και άρπαξε την Περσεφόνη. Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Διόδωρο Σικελιώτη, η Περσεφόνη, η Αθηνά και η Άρτεμις μοιράζονταν την επιλογή να παραμείνουν αγνές παρθένες. Περνούσαν τον χρόνο τους στο νησί της Σικελίας, το οποίο αγαπούσαν όσο κανένα άλλο μέρος. Κάθε θεά είχε λάβει ένα τμήμα του νησιού ως ιδιαίτερη επικράτειά της, με την Αθηνά να παίρνει την περιοχή της Ιμέρας. Ο Ρωμαίος ποιητής Βαλέριος Φλάκκος ισχυρίζεται ότι οι τρεις θεές χόρευαν πάνω από τις ανθισμένες κορυφογραμμές του Υμηττού ή στα βράχια της Σικελίας και η Περσεφόνη ξεχώριζε με το ύψος και την ομορφιά της. Δυστυχώς η Αθηνά δεν μπόρεσε να αποτρέψει την αρπαγή της Κόρης και ο ρόλος της στο ελευσινιακό δράμα έλαβε απρόοπτο τέλος στο ανθισμένο λιβάδι.

Κορμός Αθηνάς, Ελευσίνα, 1907-1915, φωτογραφία, Boston Public Library © Boston Public Library

Αγαλματίδιο με την Αθηνά, τη Δήμητρα και την Περσεφόνη, 450 π.Χ., γλυπτό, Boston Museum of Fine Arts © Boston Museum of Fine Arts