Το όνομα Μέλισσα ήταν αρκετά κοινό για νύμφες και ιέρειες στην αρχαιότητα. Οι γυναίκες που ήταν γνωστές ως Μέλισσες συνήθως υπηρετούσαν μια από τις Μεγάλες Μητέρες (τη Ρέα ή την Κυβέλη) ή μια θεά της φύσης (τη Δήμητρα ή την Περσεφόνη). Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος της Τύρου (περ. 234 - περ. 305 μ.Χ.) ισχυρίστηκε ότι οι ιέρειες της Δήμητρας στην Ελευσίνα ήταν γνωστές ως Μέλισσες. Αυτές οι γυναίκες αποκαλούσαν την Περσεφόνη Μελιτώδη και την Άρτεμη ή τη Σελήνη Μέλισσα. Ο Έλληνας ποιητής και επιγραμματοποιός Καλλίμαχος επιβεβαιώνει την περιγραφή του Πορφύριου για τις ιέρειες της Δήμητρας. Όσο για τον λόγο που είχαν αυτό το ιδιόρρυθμο όνομα, η πιο δημοφιλής παράδοση υποστήριζε ότι η Μέλισσα ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα και ιέρεια της Δήμητρας, που ζούσε στην Κόρινθο και είχε μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια από την ίδια τη θεά. Οι ντόπιες γυναίκες πίεσαν τη Μελίσσα να αποκαλύψει τα μυστικά των Μυστηρίων. Όταν εκείνη αρνήθηκε, τη δολοφόνησαν και την έκαναν κομμάτια. Η Δήμητρα ήταν έξαλλη με αυτή την παράλογη ιεροσυλία και έστειλε μάστιγα στις γυναίκες της Κορίνθου. Τα μέρη του σώματος της Μέλισσας έγιναν μέλισσες που έπληξαν τις γυναίκες και τις βασάνιζαν ασταμάτητα.