Η Βριμώ ήταν μια χθόνια θεότητα που κατά καιρούς ταυτιζόταν με την Περσεφόνη ή την Εκάτη. Το επίθετο βριμώ σημαίνει «θυμωμένη» ή «τρομακτική», επομένως ήταν απόλυτα κατάλληλο για κάθε θεότητα που συνδέεται με τον Κάτω Κόσμο. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς πίστευε ότι η Βριμώ (η Τρομερή) ήταν ένα άλλο όνομα για τη Δήμητρα, της οποίας η οργή ήταν διαβόητη σε όλο τον κόσμο. Από την άλλη, ο χριστιανός συγγραφέας Ιππόλυτος, σε ένα λαμπρό παράδειγμα απόλυτης σύγχυσης ως προς τα Ελευσίνια Μυστήρια, γράφει ότι ο Βριμός ήταν γιος της Περσεφόνης. Όταν ο ιεροφάντης έβγαινε από το Ανάκτορον και φανέρωνε τα ιερά και μυστικά αντικείμενα της ιεροτελεστίας στους μύστες, υποτίθεται ότι αναφωνούσε: «Η ιερή Βριμώ γέννησε ένα ιερό παιδί, τον Βριμό!» Άλλοι αρχαίοι συγγραφείς προέβαλαν τη θεωρία ότι η Περσεφόνη έγινε γνωστή ως Βριμώ μετά την απόπειρα βιασμού της από τον Ερμή. Αυτό το επεισόδιο υποτίθεται ότι συνέβη πριν ο Άδης προβάλλει τα δικά του υποτιθέμενα δικαιώματα επί της Κόρης. Αλλά, σε αντίθεση με τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου, ο Ερμής απέτυχε να κερδίσει την Περσεφόνη και κατέληξε μόνο να την εξοργίσει τόσο ώστε να πάρει το όνομα Βριμώ.