Η επίσημη φράση της τέταρτης μέρας, που ανακαλούσε τον θρήνο της Δήμητρας για την Περσεφόνη, ήταν «ιερεία δεύρο», η εντολή που έδιναν οι αξιωματούχοι να συγκεντρωθούν τα ζώα που θα προσφέρονταν στις θεές. Μέρα γεμάτη σοβαρότητα, σεμνότητα και ιερατική μεγαλοπρέπεια, η 17η Βοηδρομιώνος ήταν αφιερωμένη στη μεγάλη θυσία και τις προσευχές για τη Βουλή και τον Δήμο των Αθηναίων, τις γυναίκες και τα παιδιά, τα πάτρια και τις άλλες ελληνικές πόλεις που έστελναν θεωρίες (αντιπροσώπους) στα Μεγάλα Μυστήρια. Η θυσία τελούνταν στο εν άστει Ελευσίνιο με ευθύνη του Άρχοντος Βασιλέως με τη βοήθεια του παρέδρου και τεσσάρων επιμελητών. Μετά την ολοκλήρωση της θυσίας, ακολουθούσαν οι εκπρόσωποι των ελληνικών πόλεων, που πρόσφεραν τις δικές τους θυσίες υπέρ του δικού τους λαού και άστεως. 

Βιβλιογραφία

Αλεξοπούλου-Μπαγιά, Πόλλυ. Ιστορία της Ελευσίνας: Από την Προϊστορική μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο, Ελευσίνα: Δήμος Ελευσίνας, 2005.

Μυλωνάς, Γεώργιος. Ελευσίς και Ελευσίνια Μυστήρια, Αθήνα: Κυκεών tales, 2009.

Wright, Dudley. The Eleusinian Mysteries and Rites, London: Theosophical Publishing House, 1919.