myEleusis Loading
my eleusis
my eleusis

Ήλιος

Ο Ήλιος ήταν ο θεός του ήλιου, γιος των Τιτάνων Υπερίωνα και Θείας. Λόγω της θέσης του, ήταν αξιόπιστος μάρτυρας που έβλεπε τα πάντα, οπότε τον επικαλούνταν συχνά σε όρκους. Για παράδειγμα, στον Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα, ο Ήλιος είναι μια από τις θεότητες που άκουσαν τις κραυγές της Περσεφόνης για βοήθεια όταν την απήγαγε ο Άδης. Μάρτυρας ήταν και η Εκάτη, που παραδοσιακά συνδέεται με το φεγγάρι. …

Μετάβαση στο άρθρο

Ήλιος

Ο Ήλιος ήταν ο θεός του ήλιου, γιος των Τιτάνων Υπερίωνα και Θείας. Λόγω της θέσης του, ήταν αξιόπιστος μάρτυρας που έβλεπε τα πάντα, οπότε τον επικαλούνταν συχνά σε όρκους. Για παράδειγμα, στον Ομηρικό Ύμνο στη Δήμητρα, ο Ήλιος είναι μια από τις θεότητες που άκουσαν τις κραυγές της Περσεφόνης για βοήθεια όταν την απήγαγε ο Άδης. Μάρτυρας ήταν και η Εκάτη, που παραδοσιακά συνδέεται με το φεγγάρι. Στην απεγνωσμένη αναζήτηση της κόρης της, η Δήμητρα αποφάσισε τελικά να ζητήσει τη συμβουλή του Ήλιου. Έτσι, τον πλησίασε μαζί με την Εκάτη και στάθηκε μπροστά στο άρμα του. Η Δήμητρα του ζήτησε να δείξει σεβασμό προς το πρόσωπό της ως θεός απέναντι σε θεά και να αποκαλύψει ποιος της άρπαξε το «γλυκό φυντάνι με θωριά καμαρωτή». Γνώριζε καλά ότι αφού ο Ήλιος εποπτεύει «τον πόντο και όλη τη στεριά και τον αιθέρα από ψηλά με τις αχτίδες», ήταν στην καλύτερη θέση να δει αυτό που είχε συμβεί και να της αποκαλύψει την αλήθεια που τόσο απεγνωσμένα αναζητούσε.

Πήλινη λήκυθος. Ο Ήλιος ανατέλλει στο τέθριππό του, Ζωγράφος της Σαπφούς, περ. 500 π.Χ., αγγείο, The Metropolitan Museum of Art © 2000–2023 The Metropolitan Museum of Art / Public domain

 

Κάδος (Α: Ο Ήλιος σε τέθριππο) (1/5), Ζωγράφος της Κοπεγχάγης 4223, περ. 340-330 π.Χ., αγγείο, Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg © Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg

 

Ο Ήλιος δεν απογοήτευσε. Ένιωθε μεγάλο σεβασμό και λύπη για τη Δήμητρα, γι' αυτό της είπε ότι ο Δίας ήταν υπεύθυνος για την απώλεια της Περσεφόνης, αφού επέτρεψε στον αδελφό του, τον Άδη, να την πάρει για όμορφη γυναίκα του. Επομένως, η αναζήτησή της δεν εξυπηρετούσε κανένα σκοπό. Ο Άδης ήταν άλλωστε ένας απόλυτα κατάλληλος γαμπρός, αδελφός του Δία και αποδέκτης μεγάλων τιμών από θνητούς και αθάνατους. Επιπλέον, το βασίλειό του ήταν τεράστιο και πολυπληθές. Επομένως, η Περσεφόνη θα ήταν πολύ ευτυχισμένη ως συζυγός του. Και έτσι, χωρίς άλλη καθυστέρηση, ο Ήλιος φώναξε στα άλογά του και όρμησε μακριά με το ευκίνητο άρμα του, αφήνοντας πίσω την ταραγμένη μητέρα.

Κρατήρας: Δήμητρα, Ήλιος, Πάνας και Κορύβας (1/2), 310 π.Χ., αγγείο, Musée du Louvre © 2019 Musée du Louvre / Antiquités grecques, étrusques et romaines

amea