Οι Ορφικοί Ύμνοι και τα χρυσά Ορφικά φύλλα προσφέρουν αδιάσειστες αποδείξεις για τον ρόλο της Περσεφόνης ως μιας από τις σημαντικότερες θεότητες του Ορφισμού. Αλλά η Περσεφόνη έχει ουσιαστικές διαφορές στην ορφική παράδοση από τη θεά που παρουσιάζει ο Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα. Πρώτον, οι Ορφικοί πίστευαν ότι ήταν κόρη του Δία και της Ρέας, της μητέρας του. Έπειτα έλεγαν ότι η Περσεφόνη ζευγάρωσε με τον πατέρα της και γέννησε τον Διόνυσο, τον Ζαγρέα, τον Ίακχο και τη Μηλινόη. Ο Δίας, μάλιστα, ήρθε στον Κάτω Κόσμο και την άφησε έγκυο με το παιδί που θα γινόταν ο διάδοχός του. Το μωρό ήταν ο Διόνυσος, αλλά οι Τιτάνες τον τεμάχισαν σε πολύ νεαρή ηλικία. Ξαναγεννήθηκε ως δεύτερος Διόνυσος, αυτός που φημίζεται για τις περιπλανήσεις του στη γη όπου διέδιδε τη μυστηριακή του λατρεία μέχρι να έρθει η ώρα να ανέλθει στους ουρανούς. Ο πρώτος Διόνυσος αποκαλείται μερικές φορές Ζαγρέας, αλλά ο τραγικός ποιητής Αισχύλος θεωρούσε τον Ζαγρέα εναλλακτικό όνομα του Άδη ή γιο του από την Περσεφόνη.

Ως Κόρη, η ορφική Περσεφόνη είναι η παγκόσμια θεά της φύσης με την ικανότητα να δημιουργεί και να καταστρέφει τα πάντα. Αυτή η σύγχυση και διχοτόμηση επέτρεψε στους ανθρώπους να ταυτίσουν την Περσεφόνη με πολλές άλλες θεότητες, όπως η Ίσιδα, η Ρέα, ​​η Γη, η Εστία, η Πανδώρα, η Άρτεμη και η Εκάτη. Παρόλες τις ταυτότητες, για τους περισσότερους πιστούς, η Περσεφόνη ήταν η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου και μια θεά της οποίας η καλοσύνη θα έκανε τη μεγάλη διαφορά στο επέκεινα. Τα χρυσά Ορφικά φύλλα είχαν πάνω τους στίχους, και θάβονταν με τους νεκρούς για να τους βοηθήσουν να πλοηγηθούν στο τρομακτικό μονοπάτι προς μια καλύτερη μετά θάνατον ζωή. Τα φύλλα συχνά επικαλούνται την Περσεφόνη (μαζί με τη Δήμητρα και τον Ευκλέα, που μπορεί να είναι ένα άλλο όνομα για τον Άδη) ως τη Χθόνια Βασίλισσα στην οποία οι νεκροί ελπίζουν να προσφύγουν όπως το παιδί που αναζητά την ασφάλεια στην αγκαλιά της μητέρας του. Οι νεκροί που αναχώρησαν από τούτη τη ζωή με ένα χρυσό φύλλο ήξεραν ακριβώς πού ήλπιζαν να καταλήξουν: στα ιερά λιβάδια και άλση της Περσεφόνης όπου ήλπιζαν να τους υποδεχτεί η ίδια και να τους προφυλάξει ώστε να απολαύσουν μια ευτυχισμένη αιώνια ζωή.

Ο Ερμής και η Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο (;), Ζωγράφος της Βαλτιμόρης, περ. 320-310 π.Χ., αγγείο, The Walters Art Museum © The Walters Art Museum