Ο Ναός ήταν δισέγγονος του Εύμολπου της Ελευσίνας. Υπάκουσε σε χρησμό του δελφικού μαντείου και ίδρυσε ιερό της Δήμητρας Ελευσίνιας στον Φενεό. Οι κάτοικοι του Φενεού τελούσαν ιεροπραξίες παρόμοιες με τις τελετές στην Ελευσίνα. Οι Μεγαλύτερες Τελετουργίες εορτάζονταν κάθε δεύτερη χρονιά. Δυο μεγάλες πέτρες, προσαρμοσμένες η μία στην άλλη, στέκονταν δίπλα στο ιερό. Αυτές οι πέτρες ήταν γνωστές ως Πέτρωμα. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, οι Φενεάτες αφαιρούσαν τις ιερές γραφές που σχετίζονται με την ιεροπραξία από το Πέτρωμα, τις διάβαζαν παρουσία των μυστών και τις επέστρεφαν στη θέση τους το ίδιο βράδυ. Το Πέτρωμα περιείχε επίσης μια προσωπίδα της Δήμητρας Κιδαρίας. Ο ιερέας των Μεγαλύτερων Τελετουργιών φορούσε τη μάσκα και χρησιμοποιούσε μια ράβδο για να χτυπήσει «τις υποχθόνιες υπάρξεις». Η αιτία του τελετουργικού ήταν μυστική, όπως και ένα άλλο στοιχείο της ιστορίας, το οποίο διασώζει ο Παυσανίας. Οι Φενεάτες ισχυρίστηκαν ότι η Δήμητρα είχε επισκεφτεί την πόλη τους πολύ πριν από τον Ναό και τους έδωσε όσπρια σε αντάλλαγμα για τη γενναιόδωρη φιλοξενία τους. Αρνήθηκε όμως να τους προσφέρει τα κουκιά, αλλά ο λόγος δεν μπορούσε να αποκαλυφθεί στους αμύητους. Οι Φενεάτες που υποδέχθηκαν τη Δήμητρα ήταν ο Τρισαύλης και ο Δαμιθάλης, οι οποίοι έχτισαν επίσης ναό της Δήμητρας Θεσμίας στο όρος Κυλλήνη και καθιέρωσαν τελετουργίες προς τιμήν της.