Η Μίσμη ήταν ακόμα μία θνητή γυναίκα που φιλοξένησε τη Δήμητρα στο σπίτι της κατά τη διάρκεια της αναζήτησης της Περσεφόνης. Η Μίσμη ζούσε στην Αττική και είχε έναν γιο που λεγόταν Ασκάλαβος. Η Δήμητρα πέθαινε από τη δίψα επειδή έκανε τρομερή ζέστη, οπότε η Μίσμη της πρόσφερε ένα μείγμα από νερό, κριθαρένιο πλιγούρι και γλήχωνα (ένα ποτό που άλλες παραδόσεις αποκαλούν κυκεώνα και το αποδίδουν στη Δήμητρα). Η θεά κατάπιε το ποτό με τη μια, αλλά η ανυπομονησία της αποδείχτηκε προφανώς πολύ αστεία για τον Ασκάλαβο, ο οποίος άρχισε να γελάει. Η Δήμητρα, όχι και τόσο διάσημη για την ψυχραιμία της, θύμωσε πολύ με τον νεαρό και άδειασε τα υπολείμματα του ποτού της στο κεφάλι του. Αυτή η απλή πράξη δυσαρέσκειας ήταν αρκετή για να μεταμορφώσει τον Ασκάλαβο σε πολύχρωμο γκέκο, ένα πλάσμα που μισούσαν οι θεοί και οι θνητοί. Η αγανάκτηση της Δήμητρας δεν κατευνάστηκε ποτέ. Από εκείνη τη μοιραία μέρα, όποιος σκότωνε έναν ασκάλαβο (όπως έμεινε γνωστή η σαύρα) μπορούσε να υπολογίζει στην καλή θέληση της Δήμητρας. Δυστυχώς, ο μύθος δεν μας πληροφορεί για την αντίδραση της Μίσμης σε αυτά τα γεγονότα.